Wzmacniacze zintegrowane

Wzmacniacze zintegrowane Philips typu „vintage” charakteryzują się solidną konstrukcją, ciepłym i naturalnym brzmieniem oraz ciekawym designem, nawiązującym do estetyki lat 70. i 80. XX wieku. Produkty z tego okresu są cenione przez audiofilów i kolekcjonerów za wysoką jakość wykonania i walory dźwiękowe, często przewyższające nowsze, masowo produkowane urządzenia.

Klasyczne wzornictwo i trwałość

– Wzornictwo i budowa: Wzmacniacze z epoki vintage Philipsa często mają solidne obudowy z metalu i drewna, a nie z plastiku, co nadaje im luksusowy, wytrzymały wygląd. Przykładem może być model Philips 22RH591, który posiada prawdziwe drewniane panele boczne.
– Trwałość: Wysoka jakość komponentów i solidna konstrukcja sprawiają, że wzmacniacze te są bardzo trwałe. Wiele z nich, mimo upływu lat, nadal działa bez zarzutu i może być przywróconych do pełnej sprawności po wymianie kluczowych podzespołów, takich jak kondensatory.
– Typowe elementy: Cechą charakterystyczną są analogowe wskaźniki wychyłowe (VU-metry), podświetlane na przykład w modelu Philips 22AH370, co dodaje im uroku. Urządzenia te często mają też duże, metalowe pokrętła i przełączniki.

Charakterystyka dźwięku

– Ciepłe, naturalne brzmienie: Wczesne wzmacniacze tranzystorowe, jak Philips 22RH590 z 1970 r., używały tranzystorów germanowych, co nadawało im charakterystyczny, ciepły dźwięk, ceniony przez miłośników audio.
– Różnorodne złącza: Starsze modele (np. Philips 22RH550 z 1972 r.) były przystosowane do podłączania różnych źródeł dźwięku, w tym gramofonów z wkładkami magnetycznymi i piezoelektrycznymi, co było możliwe dzięki przełącznikowi wyboru. Powszechnie stosowano 5-pinowe złącza DIN, co może wymagać użycia przejściówek, gdy chcemy podłączyć nowoczesne urządzenia.
– Filtry i funkcje: Starsze wzmacniacze wyposażone były w przełączniki, takie jak Contour (podkreślający niskie i wysokie tony), Scratch (filtry redukujące trzaski z płyt winylowych) i Rumble (filtry redukujące drgania gramofonu).

Przykładowe modele

– Philips AG9014/02M (1958): Wzmacniacz lampowy o mocy 2x 10 W, z lampami próżniowymi, takimi jak EF86, ECC83 i EL86.
– Philips 22RH550 (1972): Wzmacniacz tranzystorowy o mocy 2x 35W przy 4Ω, z podświetlanymi VU-metrami i wieloma funkcjami, w tym wejściem na gramofon i możliwością podłączenia dwóch par głośników.
– Philips 22RH591 (lata 70.): Wzmacniacz o mocy 20 W na kanał przy 8Ω, z drewnianymi panelami bocznymi i wejściem gramofonowym (MM).
– Philips AH384 (1978-1980): Wzmacniacz stereofoniczny o mocy 40 W na kanał przy 8Ω, z pasmem przenoszenia 20 Hz do 20 kHz.
– Philips 22AH309 (1980): Kompaktowy wzmacniacz mocy o mocy 55 W na kanał przy 8Ω.
– Philips AH380: Wzmacniacz mocy o mocy 100 W na kanał, z podświetlanymi wskaźnikami wychyłowymi (VU-metrami).